Mensen, ik heb nieuws: sedert een week ben ik aan het ketodiëten! Let op: dat is niet zomaar een beetje koolhydraten vermijden, het is koolhydraat-LOOS! Een weddenschap, veertien dagen lang, met mijn maatje … Om te kijken of 1) zoiets vol valt te houden en 2) die veelbelovende ketotoestand, een soort van permanente runner’s high, ook werkelijk bestaat. Als u mij over twee weken plots op lachen betrapt weet u hoe laat het is.
Stiekem, ik ontken het niet, is er toch ook de vraag of dat freaken me nog wat anders oplevert. Misschien gaat er een deur open. Het moest mij maar eens overkomen dat ik van de weeromstuit permanent vrolijk werd. Gaat het dan slecht met mij? Ach welnee. Er is nu en dan die loomheid, dat wel, dat prachtige woord fatigue, de sputterende startmotor, inertie. En wie weet, een mens beeldt zich van alles in, ligt dat wel aan het feit dat ik te veel koolhydraten eet. Mogelijks. Maar wat dan met het feit dat, wanneer een goede vriend mij opbelt, of ik een boeiende documentaire kijk, die moeheid ineens verdwijnt? Het lijkt me sterk dat die dempende stofwisseling nu en dan in recessie gaat. Kijk, dat is dat stukje bon vivant in mij, dat elke link tussen malaises en eet- en drinkgewoontes meteen betwist.
Ik volgde afgelopen maand het therapeutische online-programma Mijn Kwartier. In een notendop: reflecteer met jezelf, elke dag vijftien minuten. Het vermoeden was dat ik, na mijn inmiddels jarenlange dagboekschrijven, weinig nieuws zou ontdekken. Tot op zekere hoogte was dat zo: in mijn wekelijks gerapporteerde ‘oplossingsgrafiek’, zijnde de oplossingen die voor mij met het oog op een gevoel van welbehagen het beste werkten, stonden consequent, en naar verwachting, hoog: ‘iemand anders geholpen’, ‘mijn gedachten neergeschreven’ en mijn dagelijkse workout. Met stip op één, en dat was wel een openbaring: ‘gezelschap van anderen’. Helemaal te verbazen hoeft het nu ook weer niet: mijn lange leven is wandelen, tafelen, niet àl te vaak, maar toch - je bent een solitair of niet - met wat collega’s, met een vriend of vriendin wat terrassen, op café gaan. Dat blijkt nu voor mij de topremedie te zijn tegen neerslachtigheid. Dat onderschatte belang kom ik dus te weten precies op het moment dat ik op ketodieet ben.
Voel ik me goed, met al dat gezonde eten? Zeker wel, helderder. Maar ik doe het op wilskracht. Mijn échte voedingsbron lijdt eronder. “Keto of niet, laten we samen mosselen gaan eten,” zei een vriend. “Je eet mosselen zoveel je maar wil, alleen geen frieten of brood. En je drinkt water.” Het klonk als een dineetje waar ik zo snel mogelijk wilde van weglopen. In de bak eten ze beter … Ik sla de ene uitnodiging na de andere af. Hier zit ik dan, met volle herwonnen vitaliteit en in blakende gezondheid, treurig te wezen. Ik word er moe van. Ik mag hopen dat die runner’s high wat wordt. En dat ik er rap weer uit ben. Ik kom er snel weer aan, jongens!
Vindt u deze blog wel wat hebben? Geef hem onderaan een hartje!
Delen op Facebook of Twitter kan ook: klik op de knop linksonder en klaar. Wilt u graag reageren? Dat kan beneden op deze pagina (opgelet: uw reactie is zichtbaar).
2023, 1 juli, Leuven (Rector De Somerplein) (België). Foto: Bart Cloots.
Meer over Mijn Kwartier: mijnkwartier.be.
Uitgelezen? TELKENS ALS JE NAAR ONS KOMT, mijn single, blijft voor u onverminderd beschikbaar op Spotify, op YouTube of te koop in de iTunes Store (99 cent).
‘He's back, bitches.’