Kessel-Lo, 14 januari 2022
Dag Joost
Nu de aarde aan een nieuw rondje is begonnen en de winter begint te wegen, neemt nostalgie het terug over van goede voornemens. Dit jaarlijks terugkerende fenomeen is zo voorspelbaar dat het me niet zou verbazen, moesten de Wetten van Kepler van toepassing blijken op mijn gemoed dat als een satelliet rond mijn gedachten cirkelt. – Nu, erg vind ik het niet, als ik kiezen moet tussen terug- en vooruitblik, weet ik het wel. Het geheugen staat bekend als notoir onbetrouwbaar, en juist daarom is het zo aantrekkelijk om er uit te putten. Want laten we wel wezen, ervaringen en inspanningen uit het verleden die niet hun volle bloei kenden en ver van hun potentieel bleven steken (het overgrote deel dus), kunnen alsnog uitgroeien tot heroïsche avonturen, belangwekkende beslissingen of gewoon heerlijke anekdotes. Dat doe je door de waarheid te buigen zonder ze te breken. – Wie zal het me kwalijk nemen? Het zijn tenslotte mijn herinneringen. Veel persoonlijker gaat het niet worden. Ik deel er in deze brief graag eentje met jou.
Ergens begin jaren tachtig liep ik blinkend door Leuven. Ik had 300 frank op zak en het vaste voornemen dat bedrag in te ruilen voor mijn allereerste lp. Halverwege de Bondgenotenlaan hield ik halt en nam, ondanks de benzinedampen die er toen nog hingen, diep adem. Met een bonzend hart stapte ik platenzaak Music Land binnen. Het uitkiezen en kopen van een eerste vinylplaat was toen voor een jongen die nog maar net zijn korte beentjes was ontgroeid een rite de passage, een stap naar mannelijkheid. Het eldorado van het zwarte goud opende zich. Bakken vol netjes geordende lp’s, allemaal strak in de hoes, volgden slaafs de muur zonder een hoek of schap onbenut te laten. Op de lange toog aan de overzijde stonden vier Technics platenspelers en evenveel hoofdtelefoons om de twijfelende luisteraar over de streep te trekken. – Met gedempte stem kon men immers de man achter de toog vragen kant A dan wel B op te leggen, al dan niet aangevuld met een nummer, af te lezen van de hoes. De geoefende handen van de platenboer haalden vervolgens de LP uit hoes en binnenhoes, waarna hij de zwarte schijf door zijn handen liet spinnen als een volleerd jongleur. Zodra de juiste zijde was gevonden, ging hij er met een doek overheen en legde ze op. De pick-uparm werd met een vloeiende beweging tot boven de rand gebracht. De naald viel in de groef. Er volgde een pop en enkele seconden ruis. Even later vond het kleine wonder plaats en begon het hoofd van de luisteraar ritmisch mee te bewegen met de muziek. – Maar ik was niet naar hier gekomen om te twijfelen, wel om als trotse bezitter deze zaak te verlaten.
Enthousiast wandelden mijn vingers doorheen rijen en rijen lp’s. Aangezien mijn muzikale kennis beperkt was, liet ik me vooral leiden door de kleurrijke hoezen en de paar namen die een belletje deden rinkelen. Na ruim de tijd te hebben genomen was ik tot een kleine selectie van kandidaten gekomen. “Choose wisely, Grasshopper”, klonk het stemmetje in mijn hoofd. Maar eigenlijk wist ik het al. Die vreemde hoes met die nog vreemdere titel. Ook al riep het clowneske wat weerstand op. Ik kon er niet van loskomen. Wist ik veel dat de eerste lp de man kiest en niet andersom.
Ondertussen ligt die aankoop al vele decennia achter mij en zijn les rites de passage van jongetjes die hun korte broek ontgroeid zijn lang niet meer dezelfde als toen. Ik ben nog altijd blij dat Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band mij die dag heeft toegelaten als lid. Het was de start van een geweldig muzikaal avontuur dat nog steeds duurt en me langs pop, rock, blues, jazz, folk, klassiek en nog veel meer genres bracht, om steeds weer terug te keren naar mijn vier ouder broers John, Paul, George en Ringo.
Het verstrijken van de jaren heeft nog een ander “voordeel”. Ik word een steeds exclusiever lid van een club waarvan de leden al lucht hapten toen de Beatles nog officieel als band bestonden. Ik zag het levenslicht in juli ’69. In september van dat jaar gaf John Lennon aan dat het wat hem betrof voorbij was. In april van het volgende jaar was het over-and-out.
In 2009 overleed op 97 jarige leeftijd Millvina Dean de laatste overlevende van de Titanic. In 2011 was het de beurt aan Claude Choules de laatste soldaat uit de Eerste Wereldoorlog – hij werd 110. Het zou zo maar eens kunnen dat op een dag het Journaal opent met de trieste mededeling dat Koen Vandenborre – de laatste mens geboren onder het gesternte van de Beatles op de gezegende leeftijd van … is heengegaan.
But the fool on the hill
Sees the sun going down
And the eyes in his head
See the world spinning 'round
Zoals steeds broederlijke groeten
je neef, Koen
Vind je deze blog leuk? Geef hem onderaan een hartje!
Deze blog delen op Facebook of Twitter? Klik op de knop linksonder en klaar. Een commentaar op de sociale media toevoegen is ook altijd fijn.
2022, 11 januari, Kessel-Lo (België). Foto: Roos Vandenborre.
Ontdek, voor zover dat al lang geleden niet is gebeurd, hier Sgt. Pepper's op Spotify. De link gaat naar de Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band: 50th Anniversary Edition, zelfs voor wie denkt de plaat van achteren naar voren te kennen om duimen en vingers af te likken. Lees meer over die fameuze editie, hier op Wikipedia.
Meer van Koen lezen? koenvandenborre.be.
Comentarios