Om nu te zeggen dat ik belezen ben, neen dat zou wat ver gaan. Het klinkt nochtans gewichtig, het ware leuk geweest. Maar daarvoor lees ik te traag en heb ik net iets te veel boeken niet uitgelezen. Ik zou ook graag stellen dat àls ik al een keertje televisie kijk (want ik kijk natuurlijk niet vaak, ik heb zinnigere dingen te doen, dat is evident) dat het dan alleen maar naar Canvas is. Of naar Arte. Helaas, ik durf weleens langs de VTM zappen, of zelfs langs Vijf. Er is dus nog wel wat werk aan, aan dat imago van mij. Had ik trouwens al eens verteld hoe goed ik Whitney Houston’s The Greatest Love of All vind?
Laatst was ik in de Standaard Boekhandel en zag ik hoe eindeloos de reeks titels zogenaamde zelfhulpboeken is. Met één gigantische tafel kwamen ze er niet dus maakten ze er twee van. Het gaat niet goed met ons, zoveel is duidelijk. Wat een contrast ook: die schreeuwende, aanmanende koppen met die ogenschijnlijk zorgeloze klant. Af en toe betrap ik er eentje op heterdaad: zo’n classy dame die in Blijf bij mij van Rika Ponnet of zo staat te bladeren. Het is wellicht niet voor haar zelf. Of een sexy dun meisje dat een boek over eetstoornissen vastpakt. Wie als schrijver het zout op de aardappelen wil kunnen verdienen stort zich dus maar beter op het maken van zelfhulpboeken. Dat die evidence based zouden moeten zijn is slechts een misverstand, kijk maar naar wat Pascale Naessens doet om er maar een te noemen.
Het gevaar bestaat natuurlijk dat de écht kritische lezer zijn neus gaat ophalen voor zoveel (pseudo-)wetenschap bij elkaar. Eerdergenoemde Rika Ponnet kan nog net (wat jammer toch toen bleek dat ze mee achter Blind getrouwd bleek te zitten - op VTM nog wel!), Dirk De Wachter ook, Heleen Debruyne (een Januhairy-voorvechtster) om god weet welke reden ook, maar voor het overige ligt er toch maar liever De alchemist of iets van Harari op het nachtkastje. Het blijft me trouwens een raadsel hoe al die hoogwaardigheidsbekleders de tijd vinden om al die boeken waarmee ze zo graag uitpakken ook effectief te lezen (erg bevorderlijk voor het seksleven kan dat nu toch ook niet zijn). Er bestaat wel zoiets als speed reading (onder meer Tim Ferriss - ik ben fan - heeft het erover), maar mij lijkt het dat lezen toch vooral iets prettigs moet zijn.
Hoe dan ook, door het overaanbod dreigen de titels die er mogelijk wel toe doen ook over het hoofd te worden gezien. En dat is jammer. Het wordt steeds lastiger het kaf van het koren te scheiden en daarom heb ik geleerd anderen dat voor mij te laten doen. Ik heb een aantal favoriete auteurs waarvan ik het beste ook effectief heb gelezen en ik laat me inspireren door de titels waardoor zij zich beïnvloed voelen. Ook daar wordt nog danig in geschift, zodoende houd ik een aantal boeken over waaraan ik mij hecht en die ik steeds weer terug ga lezen.
Je kan boeken lezen bij de vleet maar wanneer je niet met de inhoud aan de slag gaat is het natuurlijk een maat voor niks. Ik heb de gewoonte ontwikkeld samen te vatten (ik kom er niet graag voor uit, sommigen noemen mij daardoor een neuroot of een autist). Dat kost me natuurlijk een hoop tijd, maar er is geen betere methode waarop ik mezelf af en toe eens flink kan bijvoeden. Ik beschouw sommige boeken als schoolvakken die ik dien te kennen. Wordt de vaak lastige materie (veelal omdat het niet altijd eenvoudig valt te snappen, of omdat ze soms ook erg confronterend kan zijn) dan parate kennis? Deels. Des te vaker ik ermee bezig ben (en dat is dus wat anders dan er mijn tijd mee te verdrijven) hoe meer ik ze in de vingers krijg.
Het digitale boek heeft het samenvatten ook een pak simpeler gemaakt: in de Boeken-app van Apple of Amazon’s Kindle-app kan je bijvoorbeeld markeren, kopiëren (opgelet: Kindle limiteert!) en nota’s nemen. E-books zijn trouwens een prima manier om te besparen op je boekenaankopen, ze kosten vaak maar de helft van de papieren versie. Maar niet iedereen vindt het even prettig lezen, dat is natuurlijk persoonlijk. En - voor de poseur niet onbelangrijk - je kan het boek natuurlijk niet in je boekenkast laten pronken of het op het salontafeltje leggen wanneer je bezoek ontvangt (kijk, ik lees Harari!).
In de rubriek Boekenlijst heb ik mijn favorieten eens bij elkaar gezet, gewoon voor de lol en mogelijk dus ter inspiratie. Marie Kondo-gewijs heb ik elk boek waarbij ik me niet prettig voelde enige tijd geleden van de hand gedaan. Wat rest is een soort van best-of. Lees geen boeken alleen maar omdat een ander het zegt, houd ze ook niet bij wanneer je er een onprettig gevoel bij hebt (hetgeen mij overigens af en toe echt overkomt). Mijn absolute top komt (beetje bij beetje) terug in de rubriek Boeken om (van) te houden, diegene die ik in mijn persoonlijke Hall of Fame heb gezet.
De lijst heeft drie categorieën: gelezen, niet-gelezen en de rubriek ‘… en ook nog’. Bij de meeste titels staat een korte persoonlijk toelichting en hier en daar wat mogelijk interessante doorverwijzingen. Het onderdeel ‘niet gelezen’ heeft als ondertiteltje ‘nochtans vaak aanbevolen’. Het zijn voorbeelden van boeken die men zogenaamd ‘moet gelezen’ hebben maar waarbij het prettige gevoel mij ontbreekt. Ik schrijf ze niet af, maar bekijk hoe ik alsnog de inhoud op zijn minst eens in grote lijnen onder de loep kan nemen. Zoals alle lijstjes is ook dit lijstje natuurlijk subjectief. Maar moge de boeken die er in zijn opgenomen hoe dan ook bijdragen tot een (nog) fijner bestaan. Dat is althans mijn goede bedoeling.
Comments